Ben göğe baktım mı simsiyah veya laslacivert sonsuzluk görmek isterim; şehrin egzoz dumanlı ışıklarına boyanmış, kar taneleri döken bok renkli bir gökyüzü değil. Plastik bir puding kaşığına kısılmış muz renkli bir sitemden daha fazlası gelmiyor elimden. Elimden, şu an, dökülüp örtü olmuş kar tanelerini toplamak gelmiyor. Aslında toplamak istemezdim fakat gökyüzünün rengi hiç hoşuma gitmiyor. Gökyüzünü yırtmak isterdim. Geride belki daha güzel bir sema vardır.
Sitemim plastik puding kaşığımda kalsın. Bugün üniversite hayatımın ikinci yılındaki ilk karlı gün. Bugün, ömrümün 19. yılını Ankara'da bir üniversiteli olarak geçirmemin ne kadar hoşuma gittiğini kim bilir kaçıncı kez fark ettiğim gün.
Yerdeki karlar güzel görünüyor ama gökyüzünün sabaha kadar değişmeyeceğini biliyorum. Mevsimin ilk karı yağmış olabilir ama bunun bana niye bu kadar büyük bir melankoli verdiğini anlayamıyorum. Yerdeki karlar güzel görünüyor. Mevsimin ilk karı yağmış olabilir. Karları anlayamıyorum. Gökyüzü sabaha kadar değişmeyecek. Bir romanın son sayfasını okur gibiyim. Bu akşam sanki melankolik bir roman okudum. Akşamı anlayamıyorum. Ben göğe baktım mı siyah veya lacivert sonsuzluk görmek isterim. Renkleri anlayamıyorum.
7.12.'13
23.46
Ankara