Kırgın matemde kırık karaltıların gölgesinde canlandım. Ara sıra suç işleyen beyaz rüya canavarlarıyla takıldım. Tünlerim ölgün ışığın rehaveti yüzünden bu kadar yavaş ve belirsiz. İçimi çekiyorum ama nefes alırken nere gidiyorum? Kime soru sordum ve nerede olacağım?
Yıllar önce cellâtların meclisine intihar notlarımı duyurdum ve intiharımın ertesinde cellâtları öldürdüm. Güneşli değildi gittiğim yol ama işte yağmuru da durdurdum. Sıfatsızlığın fenomeniydim, sıfat buldukça tivit attım. İçkin ışığın mesafesinden dolayı bu kadar uzak ve büyüsüz kaldım. (Peki nereye varacağım amınakoyayım?)
Anıt şehirlerim vardı, orada geçti rüyâlarım. Onları suyla yıkadım, temizlendi kâbuslarım. Zamanla kendime adres sordukça kafamı biraz daha toparladım. Patikaların akışına kapılıp devr-i âlem edip geldim. Kafamı toparladım ama şimdi nereye gideceğim?
03:02 19.08.’21