Bugün yavaş suskunlukları olan birkaç kişiliğimle barıştım. Tamire götürdüm, getirdim. Yanlış defterde imiş eksik olduğum anılar. Oradan silip öteki deftere aktardım.
Hayatın eşiğinde mantıklı temkinlilikler var, çeşitli yerlerinde ise haz düşkünüce çılgın atılımlar. Tortulanmış soğuma majör depresif körfez sakinliği. Ilırım; uyuyayım yeter ki.
Doyum noktasına ulaşmışların patates salataları uyandı az önce. Peynire müsait romantik gevşeklik oldu insanlar arasında. Jakuzinin ezkaza dozları iyi ayarlanmamış ışıkları olan yoğun şehvetli suları derisinde. Çikolatalı meme uçları gece yarısının ortasında.
Farkındalığa kurşun sıkar gibi basmakalıplar savuruyorsunuz. Önemli olan; kesintiye uğramadan devam eden tek bölümlük insan hayatı. Karnın acıktığında hava nasıl nereye kadar çisenti çınıltısı. Poliklinik rastlantısı iyi oluyor uçurtmalar kilo verince.
Boşluk yapmışlar, iş bulamayanlar o dar boşluğa nefes almak için eğiliyor. Boşluğun ötesi görünmüyor, koca bir evren boşluğuna bakıyoruz.
3.6.’21 04:22