Yarasalarım göçmüş olamaz. Bu izlenimi bana en azından ben lacivert gökyüzünde yıldız tararken vermemeliydiler. Hece kesme hatalarımın yoğun bir artış gösterdiği bir gecede, uçuşlarını çocukluğumda sık sık yaptığım ürküp-ürküp-geri-dönme'lere benzettiğim kanatlı yaratıkların yokluğunu aslında hiç tınlamıyorum. Def olsunlar gitsinler.
Toplumsal eleştirilerimi bazen yarasalara yaparım. Onlar üzerinden değil -yanlış anlama-; doğrudan onlara yaparım. Hedef doğrudan doğruya onlardır. Sallanan, toplumsal terazinin ibresi değil, bizzat yarasalardaki kanatlardır. "At" dediklerim, söz gelimi gözüne teleskobu taktıktan sonra sağını solunu göremeyenler değil; kuyruğu, dört ayağı, geviş getiren ağzı, iki farklı yöne hareket edebilir dik kulakları olan öz be öz atlardır.
Doğal anlam karmaşaları yaşayabiliriz belki, yoğun anlam isteğime, önümdeki kitap kadar yardımcı ol. Bana kelime ver. Anılmak istemediğim sıfatlarla anılırsam sıfatları kes ve yerine güzel denizler yerleştir. Her şey ıslansın. Satırlar ıslansın mesela, defterin sırılsıklam kesilsin. Senin de benim gibi ilkokul yıllarından kalma kurşun kalemlerin vardır. Kurşun kalemleri de ıslat mesela, hatıraların ıslansın. Islatabildiğin her şeyi ıslat. İstersen yarasalarımı bile ıslatabilirsin. Ben yatıyom. İyi geceler.
26.01.'14
01.35
TaÅŸucu