Çağın gerekliliklerinden geliyorum. Viyoline yay olmaya yetemem. Sineklerin çonduğu yıldızları ayıklayıp hayatımdan boşluk verdim. Var olmak zorunda olmanın ekonomi, var olmaya devam etme isteğinin siyâset, var kalmayı başarabilmenin hayat olduğu doğada yaşıyorum. Betimi benzimi soyutlayıp doğamdan boşluk verdim. Her kilometresinde makas olan otobanda asfalt olmaya saldırıyorum. Gitme isteğinin ve gitme gerekliliğinin bobinaj kokularında ayakları sallanıyor arıların. Tek ufuklu karınca yuvasından geliyorum. Bütün hayvan türlerine baht olmaya yetemem. Zararın neresinden dönüyorum, kar yağdığı için yavaş yürüyorum, zararın neresinden boşluk yuvarladım. Hayatın t’sinden anlamayan insanlarla münâkaşaya girmiştim, hayatı tersinden almayanlarla da münâkaşaya girdim ve hayatın hepsini anlıyorum. Hayat çürük bir ömür yanılsaması işi. Çağın gerekliliklerinden geldiğim için bunu rahatlıkla söyleyebiliyorum.
Kibritler söyleyemez bunu. Kibritler sağda solda geziyorlar. Şaka yapmaya çalışıyorlar, ciddî olmaya çalışıyorlar. Ne yaparlarsa yapsınlar doğaya eğreti gelen et parçacıkları olmaktan başka bir sıfata erişemiyorlar. Kibritler vitaminsiz kıvılcımlarla dolu. Kibritlere küfretmeyin. İnsanlar onlar, ellemeyin insanları. Çağın gerekliliklerini bir an önce yapıp yatak meşgûliyetlerine vakit ayırmak için sabahtan akşama ve peş günlere dek gelecek kaygılarıyla konum değiştirip sosyal, siyasî ya da ekonomik olmaya gayret ediyorlar. Takdir edin insanları.
. . . 16.10.’18 00:27