Tuzlu ebediyette yüzen zeytin tanesine karamsarım. Derisini güneşe veren eril bir insanım. Bir insan müsveddesiyim. Yaz sıcağında argınım. Ben bedevî kabilemin tek elektrogitarıyım. Tel zekâmda güneş çarptıkça ahmak izi geziyor. Bir domuz, ecnebîye dert olmaz. Mümkün olan bütün besteler yapılıyor. Teller gibi gerginim. Domuzlar kimlere dert olur? Nü fotoğrafta keşkek yiyen yaban kızına yazgınım.
Birisi yabandan geliyor. Yabandan gelen, merhaba! İsmini kıstığım modüler aritmetikte seninle muhabbet ettim. Az önce nasıl hasret ve nasıl dert yangısı ettim? Bir gönül sarısı ettim. Taze buzlu bir ruh hâlinde bekliyorum. Mevsimlerin sesine alışmışım tel zekâ.
Yine akşamüstünü alıp gecenin kuyusuna leffetmişler. Yaban kızının gölgesini odamın perdesinde görünce hep beraber laf etmişler. Toprağa su serpmişler, yemekten sonra hava serinledi. Kadın futbolunun Dünya Kupası ilk kez küresel bir ilgiyle izleniyor. Neyse. Mahalleli laf etmeyi bırakmış. Karınları acıkınca laf etmeyi bırakırlar. Karınları doyunca belki yine başlarlar. Mahalleli, münzeviye dert olmaz. Mümkün olan her dedikodu her fırsatta yapılıyor. Yine de üzüldü yaban kızı. Yanağına hafifçe değdi teskinim. Biraz gülümsedi yaban kızı. Mümkün olan her dakika yanımda nefes alıp veriyor.
Lâcivert gecelerde hep mavimser psikoloji. Yaz gecesinde şamandıralar, deniz fenerleri, deniz müziği filosu, filarmoni, tel zekâ. Hep eskiyorum, hep eskiyorum, hep eskiyorum.
..
Åžubat '19