Atmosferim sızladı. Sular dibine varınç buhar oldu. Kumlar ıslak ve dingin kaldı.. Zaman aşımlarında güneş soldu, beyaz oldu yardımcı karanfil. Sonra onlar boylamlarımın dik kahverengilerinde nergislere vesveseler saydılar. Dışı boş su aynamın iz düşümündekiler kimler?
Muhatap aldığım varoş profesörler hamurun içinde değişerek piştiler ve en nizamlı değilseler bile hitâbette çığır bozup ünlem rengi beslediler.
Yanmaz bir lamba öldü, tavanımda asılı. Kurom’umun son sekmesi yedi ışık yılı uzak. Kâğıttan moral düşüklüğü açıldı, kıvanç duydum, ar-ge yaptım. Çınlayımsız davar daha yeni fark edecek geleceği. Vızıldağan olageldi gece boyu iç soğuması. Makroekonomide mi ekinokslu kaktüs?
Uçurtmayı unuttum ve perdeye rahatlama geldi. Muson’a yakın olduğum yerdeki zerdeçâllar intihar etmiş. Adamın biri kuru yemiş, sonra yatıp zıbarmış işte, kalkmış ve işe gitmiş.
Demin davulu unuttum. Yan yatınca daha kolay uyudum. Uyandığımda insanlar dünyanın âkıbetinden konuşuyorlardı. İnsanlar onlar, elleme insanları. İnsanlar bazen konuşurlar.
14.03.’21 03:01