İnsanların ellerini sıktım. Gittiler. Okulda elini sıkacağım başka insan kalmadı. Lan okulda insan mı kaldı ki? Kantin bomboş, koridorlar kantinden boş. Üst katların koridorlarında ışık yok, kapkaranlık. Kütüphane beş buçukta kapandı. Sonra aşağı indim. İşte kantin bomboş, koridorlar kantinden boş. Benim ne işim var? Hiç. İşim yok yani. Hiç. Uzun zamandır Rebeus Hagrid olmamıştım. Okul mu? Hoş. Beklemek? Otobüse 4 saat var. Kitap okumaya dalarsam boku yerim. Telefonum sürekli önümde. Telefonum mu? Şarjı %60'tan fazla. N'olur n'olmaz şarj etsem mi bir yerde? Nerede? Götüne sok.
İçtiğin çayı soğutma. Pastanenin sahiplerinin kendi aralarında konuşması..."Sinan beni niye uğraştırıyon elin itiyle kopuğuyla?". Benden başka oturan müşteri yok. Var mı lan yoksa? Ne bileyim, başımı kaldırıp bakmıyorum ki. (Bakayım). Yokmuş. (Kalkıyorum).
Otur işte kendi fakültenin kantininde. (Kantindeyim). Te yurdun altındaki pastanede ne işin var bu soğukta? Ha, sırf dokuza kadar açık kalır diye. Sen de haklısın.
(1 saat sonra)
Dost'ta hava iyi. Ilık, sıcak, tam pineklemelik. Demin Meşrutiyet'i, meydanı dolaştım, döndüm geri. Kitabevine girip normalde kitap okunur, bi köşeye çömelip yazı yazılmaz. Sana ne? Kelimelerin içindeyim. Bak, başımın üstündeki raflarda milyonlarca kelime var. Kelime yazmazsam duramam. Dost'ta hava iyi. Kitapçılar Çarşısı kapanmasa bir iki kitap daha alırdım. Neyse... Bakayım, "Kitleler Psikolojisi". Kaç liraymış? 6. Almışken bunu alayım bari.
(2 buçuk saat sonra)
"Hareket saati gelen otobüs kaptanlarının dikkatine, peronları acilen boşaltınız, aksi takdirde cezai işlem uygulanacaktır."
28.1.'15
22.05
Ankara