Şu ana kadar hiçbir deftere bu kadar tehlikeli bir isim yazmamıştım. Gece gece aklıma nereden geldiyse... Elime nasıl denk geldi, onu yazmaya nasıl cesaret ettim? Korkudan elim titriyor. Allah'tan yukarıda birkaç yıldız parlıyor. Kalabalık harflerin üstünü karaladım fakat o korku masaya bir kere sindi artık. Geçiremiyorum. Adım adım ağrıyorum fakat sayfa!!
Çantayı kırdığım gibi açtım. İki tane fotokopi destesini masanın kenarına fakat sayfa. Cümle düzenini darmadağın ettim, farkındayım ama sayfa. Kelimeyi ben parçalamazsam kelimenin korkusundan ben parçalanacağım. Tarihimi de yazdım; gün-ay-yıl. Yılı son iki rakamıyla gösterdim. Güzel görünsün diye bir de kesme işareti koydum. İleride hayal edeceğim mitolojide insanlar kesme işaretleriyle yerleşik hayattan kopup saçma sapan yazılardan bıkıp cümlelere hücum edecekler fakat sayfa.
Işık tayfları, yansımaları yüzümün... Aynaya çok bakmam ama baktığımda da yansımamalı yüzümün parıltısı. Aynı şekilde yüzümün saatlere bağlı kaybolup geri geldiği güzelliğinin farkına varmaya başladım. Konumuz bu değil şimdi. İskeleye varıp ayağımı suya sokmak istiyorum. Hayır bu da değil. Neyse. Sayfa.
Kurguladığım kurganlara gömdüğüm hayalî karakterler, rüyamda tekme tokat dövdüğüm gulyabani leşleri, uğursuz sayılardan bahsederek sigara tüttüren semavî koridor bekçileri ve bir Zerdüşt, Zerdüşt'ün "evet" dediği sayfada kopkoyu bir duvar kesilmesi ve Siyah İncil'den ayet okuyup Voldemort diye ağır ağır eğmesi başını ağlama duvarına, Zerdüşt'ü mezara Şaman koşuklarıyla gömüp koridora çıktığımda Denizli ağzıyla Türkçe konuşan Afganlar gördüğüm mantıksız rüyalar... Hepsinden gıcık kapmaya başladım. Sayfa, evet, sayfa. Sayfa!!!
Bir akşam üstü tozlu sandıklardan çıkmışa benzeyen kalemlerle o kelimenin üstünü çizdim. Kelimenin leşi bile çürüdü. Rahatlayınca uyudum. Rüyamda bir inek leşi dövüp uyandım. Kalktım, çimdim. Kantinden meyve suyu alıp geldim. Meyve suyundan birkaç damlayı kelimenin üstüne damlattım. İyice okunmaz olunca sevindim fakat sayfa.
02.03.'14 22.50 Ankara