Uğursuz, kâğıtlar buruşmadan seni beni dök bu ayarsız çam kozalakları arpalarda futbol. Dönmek istemiyorum, yatağıma dönmek istemiyorum çünkü bu saatlerin ilerisinin ilerisinde de sabah olmasını istemiyorum. Zorla uydurulmuş parçaları var mekanizmamın. Onları saptamaktan hâlâ yorulmadım. Gölge meridyenlerinde rengi değişti kalbimin. Patatesler bilet olsun, sakıncası yoksa bağırabilirim. İnsanların nüfusu bu kadar az gelmemişti bana hiç. Helikoptere salıncak kurup havada sallansak belki insan seçemezdik bile coğrafyada. İnsan nüfusunu tehlikeli yapan, bu insanların birbirine verebileceği zararların olasılıkları.
Motor yağı kokuyordu adamın karısı, adam benzinde yüzmüşe benziyordu. Gölge meridyenlerinde merak ediyorlar.
Horozların önünde tan ağarıyordu, çift okeye dönerken çift sürmekten de yoksun kalan çift basamaklarını boşa geçirmiş çifter çifter insanların yüzünde tan vaktinin mayhoşluğu vardı. Horozlar reklama girdiklerinde bu insanlar da yeniden daldılar. Yer fıstığı mesela, yer fıstığını eşeleyen domuz rüyasında sürüyü karda donarken gördü. Üşüdüm.
. . .
Ekim ortası, ‘17 01:30 gibi